معنی نعمت خوار - جستجوی لغت در جدول جو

نعمت خوار

لغت نامه دهخدا

آنکه نان ونمک کسی را خورده

(رْ)

روزی خوار. روزی خورنده. که از انعام دیگری ارتزاق کند. که رزق و روزی می خورد. نعمت خوار. نعمت خور:
نعمت دنیا و نعمت خواره بین
اینت نعمت اینت نعمت خوارگان.
ناصرخسرو.
چنین دادم جواب حاسد خویش
که نعمت خواره را کفران میندیش.
نظامی

لغت نامه دهخدا

نعمت خور

(پَ)

روزی خوار. (ناظم الاطباء). نعمت خواره

لغت نامه دهخدا

نمک خوار

(سِ پَ)

آنکه نان و نمک کسی را می خورد. (ناظم الاطباء). نمک خواره. نمک پرور. نمک پرورد. تحت تکفل، دو یا چند تن که با هم نان و نمک خورده باشند. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

نعت خوان

(گُ ذَ)

مدیحه خوان. ثناگوی

لغت نامه دهخدا